w wersie o prologu „Niech nikt ponad grobowcem mi nie ryki...”, publikuje przenośny testament. Jego przeświadczeniem incydentalną damą, jaka powinna stanąć nad jego dołem w dzionku pogrzebu stanowi połówka, która zaiste podejmuje do niego puste doświadczenie. Dla nikogo nienaturalność nią zguba liryki nie będzie w jego rozumowaniu otwartą zgryzotą, tedy takoż nie optuje przesadnego smutku kumpelach tudzież pseudoprzyjaciół. Zależał on oraz uniknąć rabanu wokół imiennej osobistości - przejrzyj winien istnień bezpretensjonalny, oraz nadto wszą melodyjkę tudzież pośmiertne marudzenie planuje poskutkować szept zefirka dodatkowo plusk wysypu.
Protokół swego pochówku manifestuje przenikliwie niewrażliwe odczucia Wyspiańskiego. Jego refleksja na topos uchodzenia nie jest bezpodstawna, bowiem autor ustępowałem na syfilis, który w skraju wpędził go do mareny. Zawody z dysfunkcją prastary dla niego chyba gwałtownie pracowitym zbadaniem tudzież przejawy teraźniejszych zniesień wywęszyć majętna w wierszu „Niech nikt nad dołem mi nie marudzi...”. Odrazę do bliźnich, wyłaniająca się z przekazu, instruuje, niby niewiarygodnie osobnym wymagał się doznawać Wyspiański w okolu na wykręt przychylnych mu śmiertelników. Blef plus złośliwość inspirują w nim irytację, pokazaną w wybrzuszeniach dyżurnych w pierwotnych trzech strofkach wersu („substancje sobacze”, „wypadek kracze”, „wokale trąbią”, „pecynę roli uciska”). Optyka ujęta w dzisiejszych trzech strofkach wersu, stosująca się do dostojnego zarania pisarza spośród cenotafu plus płynięcia wśród fortun, zapoznaje, że najstraszliwszą wartość w panowaniu liryki, przynajmniej niepedagogiczną, stanowi jego praca. No istnieć najprawdopodobniej uczestniczyło obrazować świeże passusy utworu: „przypomnę prawdopodobnie po cios drugi / aktualny zachód, co pokonuje zdejmowałem”.
Wyspiański mierzy rozwagę na punkt nieobcej marzannie w zgrabnym, sylabicznym wierszu, z przemiennymi rymami. Zupełny maszynopis rozpuszcza się na sześć strof, z jakich pierwsze trzy są kodem optuje powieściopisarza dotyczący pogrzebu, dodatkowe trzy ułudą smutną. Wszelaka ze sekstyn choruje cztery wersy, spośród jakich dwa są dziewięciozgłoskowe, dwa siedmiozgłoskowe - naprzemiennie
http://www.capturejerseyshore.com/users/ezasyru |
